محمد رضا رضایی در گفت و گو با پایگاه اطلاع رسانی صندوق احیاء (صابتا) گفت: متاسفانه آئین نامه تسهیلات بانکی ما در حوزه مسکن و شهرسازی انطباقی با حفظ بافت ها و بناهای تاریخی ندارد و حتی می توانیم بگوییم که مشوقی برای از بین بردن آن هم هست.
وی افزود: تسهیلات بانکی ما در این بخش ناظر به نوسازی شده است، در حالی که قانون تسهیلات بانکی از مرمت کنندگان و احیاء کنندگان بناهای تاریخی حمایتی انجام نمی دهد. همین مشکل قانونی و تسهیلاتی که متاسفانه در نظام بانکی ما تعریف شده بود، سبب گردید تا تمایل برای تخریب بناها و بافت های تاریخی برای دریافت وام افزایش پیدا کند و بسیاری از بافت های تاریخی هم تحت عنوان بافت فرسوده، از بین بروند.
این نماینده مجلس ادامه داد: بنابراین ما دو مشکل قانونی مهم در بحث احیاء بناهای تاریخی دازریم که یکی همین موضوع تسهیلات است و دیگری عدم مرزبندی صحیح بین بافت های فرسوده با بافت های تاریخی.
رضایی با اشاره به اینکه «پتانسیل صنعت گردشگری ما برای احیاء بناهای تاریخی بسیار زیاد و قابل توجه است»، ادامه داد: ما باید این پتانسیل را به صورت عملیاتی به کار گیریم و تنها راه آن هم ایجاد رغبت در بخش خصوصی است. رغبت در بخش خصوصی زمانی به صورت فراگیر ایجاد می شود که بداند برای ورود به این حوزه مشوق های قابل توجهی در انتظارش است. و گرنه باز هم سرمایه های بخش خصوصی معطوف به عملیات های مکرر نوسازی می شود کگه متاسفانه به جان بافت های تاریخی کشورمان افتاده اند.
نماینده جهرم اضافه کرد: بدون تعریف تسهیلات بانکی قدرتمند جهت احیاء بناهای تاریخی بسیار سخت می توان در بخش خصوصی تمایلی جدی برای حضور در بناهای تاریخی ایجاد کرد. هر چند این تمایل الان وجود دارد اما میزان آن همخوانی چندانی با گستردگی بناها و بافت های تاریخی کشورمان ندارد. در واقع صنعت گردشگری ما زمانی به حرکت می افتد که فعالیت بخش خصوصی در تعادلی منطقی با ظرفیت ها قرار گیرد.
وی با اشاره به اینکه احیاء بناهای تاریخی یک فعالیت اقتصادی سودمند است، توضیح داد: شاید حوزه بناهای تاریخی یکی از حوزه هایی در بخش های اقتصادی باشد که به دلیل بستر مناسب گردشگری، بانک ها در صورت دادن تسهیلات کمتر دغدغه بازگشت اصل پول را داشته باشند.
انتهای پیام/
